பெட்டி படுக்கை எல்லாம் தயாராக இருந்தது. ஆர்த்தி உள்ளறைக்கு வந்து சாமி படத்துக்கு எதிரே விழுந்து வணங்கினாள். எழுந்தாள். எதிரே அப்பா.

அவரை நெருங்கினாள்.

அதுவரை அடக்கி வைத்திருந்த துக்கமெல்லாம் பீறிட்டுக்கொண்டு வர, அவர் மார்பில் சரிந்து விசும்பி விசும்பி அழத் தொடங்கினாள்.

அவரும் அழுதார்.

கண்களைத் துடைத்து சுதாரித்துக் கொண்டார்.

"ஷ்! அம்மாடீ அழக்கூடாதும்மா! கல்யாணம் முடிஞ்சு, புருஷன் வீட்டுக்குப் போற எல்லா பெண்களுக்கும் உள்ள மனச்சங்கடம் தான் இது. கண்ணைத் துடைச்சிட்டு சிரிடா கண்ணு"

"அப்பா... நினைச்ச மாதிரி உங்களை இனி நான் பார்க்க முடியாது!"

"ஏன்? ராத்திரி ரயில் ஏறினா, மறுநாள் பகலுக்குள்ளே வந்து சேர்றன். நாக்பூர் என்னம்மா... தூரத்துலேயா இருக்கு?"

"என்ன ரெடியா?" சம்பந்தியம்மாவின் குரல்.

"உங்க மாமியார் குரல் கொடுத்தாச்சு. புறப்படும்மா!"

"நானும் போயிட்டா, உங்களை கவனிக்க யாருமில்லைப்பா. வேளா, வேளைக்கு சரியா சாப்பிடுங்க. பிஸினஸ்ன்னு தூக்கம், ஓய்வு எதுவும் இல்லாம உழைக்காதீங்க!"

"சரிம்மா!"

சம்பந்தியம்மாள் உள்ளே வந்துவிட்டார்.

"அப்பாவை விட்டுப் பிரிய மனசில்லையா?"

"மன்னிச்சிடுங்க. தாயில்லாம வளர்ந்த குழந்தை. என்னை விட்டு ஒருநாள் கூட இருந்ததில்லை. அதனாலதான்..."

"நீங்களும் எங்ககூட வந்து ஒரு மாசம் இருங்க சம்பந்தி. அவளுக்கும் ஏக்கம் தீரும்."

"எப்படீம்மா? பேக்டரி, தொழிலாளர்கள் எல்லாம் நான் இல்லாம சரிவர இயங்காது. செல்லமா வளர்ந்த பொண்ணு. நீங்கதான் அவளை..."

"ராசாத்தியாட்டம் பார்த்துப்பேன். அவளே உங்களை சந்திக்கும் போது அதைச் சொல்லுவா. புரியுதா?"

"அம்மா நேரமாச்சு!" முகேஷ் வந்து குரல் கொடுத்தான்.

"வந்துட்டம் மாப்ளை!"

வாசலுக்கு எல்லாரும் வந்துவிட, வேனில் ஏறிவிட்டாள் ஆர்த்தி. மற்றவர்களும் ஏறிவிட, கதவு சாத்தப்பட்டது. வேன் நகர, அப்பா கண்ணீருடன் கையசைப்பதைச் காண முடியவில்லை ஆர்த்திக்கு.

தெருக்கோடியில் வேன் திரும்பும் போது விளக்குக் கம்பத்தடியில் அவன் நிற்பது தெரிந்தது.

கண்களில் ஏராளமான ஆர்வம் சுமந்து அவசரமாக அவளுக்கு கைகாட்டினான்.

ஆர்த்தி ஒரு நொடி பதறிப் போனாள்.

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!