விடியற்கால சென்னை இன்னமும் பனிமூட்டத்தில் வசமாய் சிக்கியிருக்க கிழக்கே வங்கக் கடலின் விளிம்பில் தக்காளி நிற சூரியன் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் தலையை உயர்த்திக் கொண்டிருந்தான். பல பகுதிகளில் இன்னமும் சோடியம் விளக்குகள் உயிரோடு இருந்தன. பேப்பர் போடும் பையன்கள் சைக்கிளில் பறக்க, ஆவின் பால் பூத்துகளில் ரிடையர்ட் ஆசாமிகள் தலையில் மப்ளர்களைச் சுற்றிக் கொண்டு காத்திருந்தார்கள்.
 வழக்கம்போல் மெரீனா பீச் கடற்கரையின் பேவ்மெண்ட்டில் தொப்பைகளைக் கரைப்பதற்காக வாக்கிங் போய்க் கொண்டிருந்த ஒரு சின்ன கும்பலில் வெண்ணிலாவும் இருந்தாள். 27வயது 55 கிலோ எடையோடு சிவப்பாய் அழகாய் இருந்த வெண்ணிலாவுக்கு அந்த கறுப்பு நிற ஜாக்கிங் சூட் எடுப்பாய் இருந்தது. ஒரு லாயராக ப்ராக்டீஸ் செய்யும் வெண்ணிலா சமீப காலமாய் பிரபலம். காரணம் 'மறுபடியும் வசந்தம்' என்ற ஒரு அமைப்பை ஏற்படுத்தி, விவாகரத்தான கணவன் மனைவிகளை சேர்த்து வைக்கிற பணியை ஆரம்பித்து இருந்தாள். பிரஸ் மீடியாக்களும், டி.வி. மீடியாக்களும் போட்டி போட்டுக் கொண்டு வெண்ணிலாவை பேட்டிகாண, வெண்ணிலாவின் இமேஜ் கடந்த சில மாதங்களில் ஒரு குபீர் உயரத்துக்குப் போயிருந்தது.
 "குட்மார்னிங் வெண்ணிலா..."
 தனக்குப் பக்கவாட்டில் எழுந்த குரல் கேட்டு வெண்ணிலா திரும்பிப் பார்த்தாள். பப்ளிக் பிராசிகூட்டர் பொன்னம்பலம் தன்னுடைய டீ ஷர்ட்டுக்குள் அடங்காத தொப்பையோடும் மினுமினுக்கிற வழுக்கை மண்டையோடும் தெரிந்தார். வெண்ணிலா மலர்ந்தாள்.
 "குட் மார்னிங் பி.பி. ஸார்..."
 பொன்னம்பலம் பக்கத்தில் வந்தார். "என்னம்மா வெண்ணிலா... நீ மட்டும் வர்றே.. எங்கே உன்னோட ஹஸ்பெண்ட் மிஸ்டர் மாயக்கண்ணன்?"
 "ரெண்டு நாளாய் அவர்க்கு வைரஸ் ஃபீவர். ஆபீஸுக்கே போகலை. வீட்ல இருந்து ரெஸ்ட் எடுத்துட்டிருக்கார். இன்னிக்கு கொஞ்சம் பரவாயில்லை. நாளைக்கு வாக்கிங் வந்துடுவார்... நீங்க எப்படி இருக்கீங்க பி.பி... ஸார்...?"
 "எனக்கென்னம்மா... ஹாய்யா இருக்கேன்... மகளோட பிரசவத்துக்காக என்னோட ஒய்ஃப் அமெரிக்கா போயிருக்கா. புதுசா வந்து இருக்கிற மருமகப் பொண்ணு நல்லா சமைச்சுப்போடறா... கோர்ட்டுக்குப் போனா ஒரு ரெண்டுமணி நேர வேலைதான். எவ்ரிதிங்க் ஈஸ் ஆன் ஸ்மூத் கோயிங்...!"
 "உங்க தொப்பையைப் பார்த்தாலே தெரியுது ஸார்..."
 "என்னதான் வாக்கிங் போனாலும் ஓடினாலும் வயிறு மட்டும் குறையவே மாட்டேங்குதம்மா..."
 "ஸார்...! உங்க வயிறு குறையணும்ன்னா இந்த வாக்கிங்... ஜாக்கிங் எல்லாம் உபயோகப்படாது. அதுக்கு ஒரு சின்ன எக்சர்சைஸ் இருக்கு... அதை மட்டும் நீங்க பண்ணினாப் போதும். ஒரே மாசத்துக்குள்ளே இந்த வயிறு காணாமே போயிடும்.
 "மொதல்ல அந்த எக்சர்சைஸை எனக்கு சொல்லிக் கொடம்மா... உனக்கு புண்ணியமாய் போகும்...

அது ஒண்ணும் பெரிய கஷ்டமான எக்சர்சைஸ் இல்லை ஸார்... காலையில ஒன்பது மணிக்கு ஒரு தடவை, மத்தியானம் ஒரு மணிக்கு ஒருதடவை, ராத்திரி எட்டு மணிக்கு ஒருதடவை தலையை ஒரு ரெண்டு விநாடி இடது பக்கமிருந்து வலது பக்கமாய் ஆட்டினால் போதும்."
 "அவ்வளவுதானா...?"
 "அவ்வளவுதான்...!"
 "அது என்ன மூணு வேளை கணக்கு?"
 "அப்பத்தானே... நீங்க டைனிங் டேபிள்ல சாப்பிட உட்கார்வீங்க... மருமகள் ரெண்டாவது தடவை பரிமாற வரும்போது தலையை அப்படி ஆட்டினாப் போதும்...! தொப்பை... போயே போச்சு!"
 பொன்னம்பலம் சிரித்தார்.
 "இது ரொம்பவும் கஷ்டமான எக்சர்சைஸ் ஆச்சே... நம்மால முடியாதம்மா... மருமக ப்ரிப்பேர் பண்ற 'நான்-வெஜ்' அயிட்டம் சாப்பிடறதுக்கே இன்னொரு வாயும் வயிறும் இருக்கக் கூடாதான்னு யோசனை பண்ணிக்கிட்டிருக்கேன். நீ வேற...!"
 "அப்படீன்னா உங்க தொப்பைக்கு விமோச்சனமே கிடையாது ஸார். நித்ய கல்யாணி மாதிரி அது நித்ய தொப்பை" - வெண்ணிலா சொல்லி சிரித்துக் கொண்டிருக்கும்போதே எதிரே வந்த அந்த வயதான பெரியவர் கும்பிட்டார்.
 "வக்கீலம்மா... வணக்கம்...!"
 வெண்ணிலா ஏறிட்டாள்.
 "ஓ! வேதாசலம்... நீங்களா... என்ன காலங்கார்த்தால இந்தப்பக்கம்...?"
 "அம்மா... உங்களைப் பார்க்கத்தான் வீட்டுக்குப் போனேன். நீங்க வாக்கிங் போயிருக்கிறதாய் அய்யா சொன்னார். அதான் வந்தேன்...!"
 "என்ன விஷயம்...?"

"உங்ககிட்டே ஒரு ரெண்டு நிமிஷம் பேசணும்மா"
 சூழ்நிலையை உணர்ந்த பி.பி. விடை பெற்றுக் கொண்டார்