ராமுவின் தங்கை கௌசல்யா அம்மாவின் காதுகளை கடித்துக் கொண்டிருந்தாள்!

"அம்மா! மணி பதினொண்ணு ஆகப்போகுது! காலைல முகூர்த்தம். ரெண்டு பேரும் மொட்டை மாடில பேசிட்டு நிக்கறாங்க!"

"கழுத்துல தாலி ஏறலை! அதுக்குள்ள அவனை வளைச்சாச்சு!"

அப்பா வந்தார்.

"என்ன மீனாட்சி? தூங்கலையா? ராமு எங்கே?"

"ஜீவிதாகூட பேசி முடிச்சிட்டு வரலை! மெதுவா வரட்டும். பாடுபட்டு எம்புள்ளையை வளர்த்தேன்! இன்னிக்கு வந்தவ ஒரே நாள்ல மாத்திட்டா!"

"நிறுத்து மீனாட்சி! இந்த மாதிரி மனநிலையை நீ வளர்த்துகிட்டா ரொம்ப ஆபத்து. அது நல்லதுக்கில்லை! குடும்பத்துல சந்தோஷம் இருக்காது! ஜாக்ரதை!"

ராமு உள்ளே வந்தான்!

"தூங்கலையாம்மா?"

"இல்லைப்பா! நாங்க பெரியவங்க. நல்லபடியா கல்யாணம் முடியற வரைக்கும் எப்படி தூக்கம் வரும்?"

"சரிம்மா! நான் படுக்கறேன்!"

"அண்ணா! இத்தனை நேரம் அண்ணிகிட்ட பேசிக்கிட்டு இருந்தியே! எங்ககூட ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் பேசக்கூடாதா?"

ராமு படக்கென திரும்பினான்.

கௌசல்யாவை முறைத்தான்.

வாயில் சூடான வார்த்தைகள் வந்துவிட்டன.

கஷ்டப்பட்டு கட்டுப்படுத்திக் கொண்டான்.

உள்ளே போய்விட்டான்.

"முறைச்சிட்டுப் போறான். எங்கிட்ட நடக்காது! இவன் வீட்டு சோத்துக்கா நான் வந்திருக்கேன்?"

கௌசல்யா எழுந்து போக, அப்பா முகத்தில் கவலை படர்ந்தது!

காலை சீக்கிரமே மண்டபம் விழித்துவிட்டது.

ஜீவிதா அலங்கரிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

அடுத்த ஒரு மணி நேரத்தில் ஜீவிதாவின் கழுத்தில் ராமுவின் தாலி ஏறிவிட்டது!

உணவுக் கூடம் நிரம்பி வழிந்தது.