மறுநாள் மாலை சமையல் கட்டில் வள்ளியும், புஷ்பாவும் பரபரப்பாக செயல்பட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.

பஜ்ஜிக்கு மாவு தயாராக இருந்தது. கேசரி தயாரித்து வைத்திருந்தார்கள். பிஸ்கட், வாழைப் பழம் இருந்தன.

"அம்மா! எத்தனை பேர் அப்பாவைக் கொண்டு வந்து விட வருவாங்க?"

"தெரியலியேம்மா!"

"அப்பா 'டிபன்' ரெடி பண்ணச் சொன்னரில்லையா!"

"இல்லையேடி!"

ரவி உள்ளே வந்தான்.

"கொண்டு வந்து விடறவங்களை சாப்பிட வச்சுத்தான் அனுப்பறது மரியாதை"

"தோசைக்கு அரைச்சு வச்சிருக்கேன் ரவி! மூணு கல்லை அடுப்புல போட்டு மளமளன்னு தோசை ஊத்திக் குடுத்துடலாம். சட்னி தயார் பண்ண எத்தனை நேரமாகும்?

குடும்பமே கூடிப் பேசிக் கொண்டிருந்தது.

"அக்கா! பசிக்குது எனக்கு. சூடா நாலு மிளகாய் பஜ்ஜி போடு!"

"உதை விழும்! போடி" - இரவு ஏழு மணி சுமாருக்கு வாசலில் இரண்டு கார்கள், நாலைந்து பைக்குகள் வந்து நின்றன. பதினைந்து பேர் புடை சூழ, கணேசன் மாலையோடு வந்தார்.

வள்ளியும், பிள்ளைகளும் எல்லாரையும் வரவேற்றார்கள். உட்காரக் கூட கூடத்தில் இடமில்லை.

ரவி அக்கம் பக்கத்தில் நாற்காலிகளை இரவல் வாங்கி வைத்திருந்தான்.

புஷ்பா தண்ணீர் கொண்டு வந்தாள்.

"அப்பா! ஒரு நிமிஷம் உள்ள வாங்க!"

கணேசன் எழுந்து வந்தார்.

"பஜ்ஜி மாவு, கேசரி தயாரா இருக்கு! தோசை ஊத்தட்டுமா?"

"எதுக்கு?"

"என்னப்பா? டிபன் தர வேண்டாமா?"

"பதினஞ்சு பேருக்கா? இதுங்க ஆளுக்கு முப்பது ரூபா போட்டு கலைப் பொருள்ன்னு ஏதோ ஒரு கழிசடையை வாங்கிக் குடுத் திருக்குங்க, கஞ்சக் கபோதிங்க! எதுவும் குடுக்க வேண்டாம்."

"எப்படீப்பா?"

"நான் போய் ஒக்காருவேன். 'டிபன் கொண்டு வரட்டுமாப்பா'னு நீ வந்து கேளு 'சரிம்மா'னு சொல்றேன். 'எதுக்கு சார்'னு இதுங்க ஒப்புக்குக் கேக்கும். நான் 'வேண்டாம்'னு சொல்லிர்றேன். புரியுதா?"

ரவி, அப்பாவை ஒரு மாதிரியாகப் பார்த்தான். கணேசன் வெளியே வந்தார். பேசினார்கள்.

புஷ்பா வெளியே வந்தாள்.

"அப்பா! டிபன் கொண்டு வரட்டுமா?"

"என்ன டிபன் புஷ்பா?"

"ஸ்வீட், பஜ்ஜி இருக்கு. தவிர தோசை, சட்னி தயார் பண்றேன்பா!"

"ஆமாம் கணேசன் சார். நாங்கள்லாம் செம பசில இருக்கோம். நல்லா சாப்டுட்டுத்தான் போவோம்.!"

கணேசன் ஆடிப் போனார். புஷ்பா விழித்தாள்.

"எல்லாரும் விளையாடறாங்க புஷ்பா! ஆபீஸ்ல குடுத்தாக் கூட வாங்க மாட்டாங்க!"

"இங்கே உங்க மனைசப் புண் படுத்த மாட்டோம். இனிமே நீங்க ஆபீசுக்கும் வரப் போறதில்லை. புஷ்பா! மிளகாய்ப் பொடி இருக்கா?"

"இருக்கு சார்!"

"பொடி, நல்லெண்ணெய் தோசை போடும்மா! சட்னி தொட்டு சாப்பிட்டா, காரம் உள் நாக்குல நிக்கும்."

புஷ்பா உள்ளே வந்து தயாராக, வள்ளி சட்னி அரைக்க, முன் பசிக்கு பஜ்ஜி தயாராக,

அடுத்த இரண்டு மணி நேரங்களில், சுமார் நூறு தோசை, அறுபது பஜ்ஜி, ஒரு பாத்திரம் கேசரி, நாலு டஜன் பழங்கள், ஒரு பக்கெட் டீ என வீடே தவிடு பொடியாகி விட்டது.

அத்தனை பேரும் ஒரு கை பார்த்து விட்டார்கள்.

"கணேசன்! உங்க மகள் புஷ்பா நளனை மிஞ்சிட்டா! நாளை முதல், மூணு வேளையும் நல்லா சாப்பிட்டு, வாழ்க்கையை அனுபவிங்க! நன்றிம்மா. வர்றோம்."

சரக் சரக்கென கார்கள், பைக்குகள்புறப்பட்டுப் போக, சமையல் கட்டு குருக்ஷேத்ரமாக இருந்தது.

அம்மாவும், புஷ்பாவும் அறுந்து கிடந்தார்கள்.

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!