மறுநாளே இருவரும் வழக்கம்போல காலையில் வேலைக்குப் புறப்பட்டுவிட்டார்கள்.

எந்த ஒரு பாரமும் இல்லை!

உறங்கி எழுந்து, குளித்து உடைமாற்றிக் கொண்டு மேஜைக்கு வர, காலை உணவு காத்திருந்தது! இருவருக்கும் ஹாட்பேக்கில் மதிய உணவும் தயார்!

அத்தையால் இந்த மாதிரி செய்ய முடியாது! காலையில் சுமிதான் பார்த்துக்கணும். ஒரு பக்கம் குழந்தை அழும். அம்மாவின் முனகல், அப்பாவின் கூச்சல். காலை நேரப் பதட்டம். பாதி நாள் பட்டினிதான்.

அந்த எதுவுமே இப்போது இல்லை.

சிரித்த முகத்துடன் வேலை பார்க்கும் அம்மா - மகள்.

இருவரும் புறப்படும்போது குழந்தை உறங்கிக் கொண்டிருந்தது!

இரவு ஏழுக்கு பாபுவும், ஒன்பதரைக்கு சுமியும் வீடு திரும்பினார்கள்.

முகம் கழுவிக் கொண்டு வந்ததும் சூடான சப்பாத்தி - சப்ஜி இருந்தது! பால் தயாராக இருந்தது!

சுமி சிரித்தபடி சாப்பிட்டாள்!

குழந்தை விழித்திருந்தது! கொஞ்சம் எடுத்துக் கொஞ்சினாள்.

"நீங்க படுங்கம்மா! களைப்பா இருப்பீங்க! குழந்தையை தூங்க வச்சு, என்கிட்ட வச்சுக்கறேன். நீங்க கேட்கறப்ப தர்றேன்!"

பாபு, சுமி இருவரும் தனியறைக்கு வந்தார்கள்.

பாபு நந்தினியின் கைகளைப் பிடித்தான்.

"இந்தத் தனிமை நமக்குக் கிடைச்சு எத்தனை காலமாச்சு!"

"போதும்! அடுத்தது வந்துட்டா, அவஸ்தை!"

"பார்வதி அம்மா இருக்கற காரணமா, தைரியமா அடுத்ததுக்கு முயற்சி பண்ணலாம்!"

"போதுமே! சகிக்கலை!"

பாபு அவள் மடியில் படுத்துக் கொண்டான்.

"சுமி! நீ சொல்றது சரிதான். பணம் செலவானா தப்பில்லை! டென்ஷன் இல்லாம, இந்த மாதிரி நிம்மதி வேணும்!"

"ஆமாங்க! செலவுகளைக் குறைக்கவே முடியாது! வரவைக் கூட்டலாம். தப்பில்லை! உழைக்கணும். அதுதான் முக்கியம். நல்லவங்க கிடைச்சிருக்காங்க! இன்னும் தைரியமா செயல்படலாம். இல்லையா? வாழ்க்கை ஒரு இலக்கை நோக்கி போகுதுன்னா, நடுவுல எது வந்தாலும் கடக்கணும்!"

அடுத்து வந்த நாலு நாட்களும் குதிரை வேகத்தில் பறந்தது!

அன்று சனிக்கிழமை! பாபு சீக்கிரமே வந்துவிட்டான். பார்வதி அம்மா ஸ்பெஷல் டிபன் தயாரித்தாள்.

ஏழு மணிக்கு சுமித்ராவும் வந்துவிட்டாள்.

"கோயிலுக்கு போகலாமா?"

"குழந்தை தூங்குதே!"

"அது இருக்கட்டும்மா! நீங்க ரெண்டு பேரும் போயிட்டு வாங்க!"

இருவரும் கோயிலுக்கு வந்து சாமி கும்பிட்ட பிறகு பிரகாரத்தில் வந்து உட்கார்ந்தார்கள்.

"என்னங்க! ஒரு நல்ல வாய்ப்பு வந்திருக்கு!"

"யாருக்கு? என்ன வாய்ப்பு?"

"ஆறு மாச ஆபீஸ் பயணம். லண்டனுக்குப் போகணும். என்கிட்ட கேக்கறாங்க!"

"வேண்டாம்னு சொல்லிடு சுமி. நீ எதுக்கு வெளிநாட்டுக்கெல்லாம் போகணும்?"

"இருங்க! ஏற்கெனவே பலமுறை வாய்ப்பு வந்தும், நம்ம குடும்பச் சூழ்நிலை காரணமா நான் போகலை! இப்ப வீட்டைப் பராமரிக்க ஆள் வந்தாச்சு! எந்தக் கவலையும் இல்லை! என் செலவு போக மாசம் ஒண்ணரை லட்சம் கைல நிக்கும். ஆறு மாசம்னா ஒன்பது லட்சம். உத்யோகத்துல சம்பாதிக்க முடியுமா? வீடு கட்டப் போறோம். முன் பணமா இதைப் போடலாம் இல்லையா?"

"சுமி! என்னை, குழந்தையை விட்டுட்டு, இப்படி பணத்துக்காக நீ அலையணுமா?"

"அப்படி இல்லீங்க! கிடைக்கும்போது கோட்டை விட்டுட்டா, அப்புறம் வராது! ரெண்டுங்கெட்டானா குடும்பத்தை விட்டுட்டுப் போக, நானும் சம்மதிக்கமாட்டேன்!"

"அதுக்கில்லை! ஒரு மாசத்துல அப்பா, அம்மா வந்துடுவாங்க! நீ வெளிநாடு போயிட்டா, அவங்க என்ன சொல்வாங்களோ?"

சுமித்ராவுக்கு சுருக்கென கோபம் வந்துவிட்டது!

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!