இரவு ஒன்பது மணிக்கு தான் மாலினி வீடு திரும்பினாள்.

அதற்கு அரை மணி நேரம் முன்புதான் ஷ்யாம் அவள் கணவன் வீட்டுக்கு வந்திருந்தான்.

இருவரும் ஒரே நிறுவனத்தில் பணிபுரிபவர்கள்.

பொறியியல் முடித்துவிட்டு பல வேலைகளில் தாவி இப்போது ஒரு பணியில் பொருந்தியிருப்பவர்கள்.

ஷ்யாமுக்கு அப்பா இல்லை.

ஒரு விதவைத் தாயார் மட்டும்.

அவள் ஷ்யாமின் தம்பியுடன் தான் வேலையில் வசிப்பவள்.

ஷ்யாமின் அக்கா வெளிநாட்டில் -

ஷ்யாமின் அம்மா இங்கே வரமாட்டார்கள். காரணம் மாலினியின் அடக்கு முறை தலை விரித்தாடும். அவள் வைத்ததுதான். சட்டம். மாலனி துரும்பைக் கூடக் கிள்ளிப்போட மாட்டாள். அம்மாவுக்கு வேலை பெண்டு நிமிரும். அதனால் இங்கு இருக்க விரும்பாமல் அடுத்த பிள்ளையிடம் போய்விட்டாள்.

ஷ்யாம் மாலினி இரண்டு பேருமாகச் சேர்ந்து கிட்டத்தட்ட கையில் ஒரு லட்சத்துக்கு மேல் சம்பளம் வாங்குகிறார்கள்.

வாடகை வீடு தான். எல்லா வசதிகளும் உண்டு. சொத்துக்களும் உண்டு.

இறக்கை கட்டிக்கொண்டு இருவரும் பறப்பார்கள்.

மாலினியின் அப்பா ரெயில்வே வேலையில் வேலை பார்த்து ஒரு வருடம் முன்பு ரிடையர் ஆனவர்.

அவருக்கு மாலினி ஒரே பெண்.

இன்னொரு மகன் வெளிநாட்டில் வேலை பார்க்கும் வரை வெளியூரில் ரெயில்வே குவாட்ரஸில் இருந்தவர்.

அம்மா இறந்து எட்டு வருடங்கள் ஆகிவிட்டது.

அவரே தனியாக இருந்து பழகிவிட்டார்.

எல்லா வேலைகளும் அவருக்கு அத்துப்படி.

ரிடையர் ஆகிவிட்டதால் மாலினி கட்டாயப்படுத்த அவளிடம் வந்துவிட்டார்.

வந்தது முதல் அவருக்கு வேலை சரியாக இருந்தது.

வீட்டில் சமையல்.

"மாலினியின் நாலு வயதுக் குழந்தையை பராமரிப்பது வெளி வேலைகள்-மளிகை, ரேஷன், காய்கறி, கரண்ட், டெலிபோன் பில் கட்டுதல், பிள்ளைகளை பள்ளிக்கு கொண்டு போய் விடுவது என சகல வேலைகளும் அவர்தான்.

அறுபது வயதுவரை ஆரோக்யமாக இருந்தார்.

அதனால் அவருக்கு இது ஒரு பொருட்டாக இல்லை.

போட்டது போட்டபடி ஷ்யாமும், மாலினியும் போய் விடுவார்கள்.

எல்லாம் அப்பாதான்.

அவரும் சலிக்காமல் உழைத்தார். தனியாக இருந்தவரையில் உத்யோகம் மட்டும்தான் சுமை. இப்போது, வீட்டுப் பொறுப்பு தலையில் ஏறிவிட்டது. இவர்கள் இரவு ஒன்பது மணிக்கு வரும்போது இரவு உணவு தயாராக இருக்கும்.

பிள்ளைக்கு பாடம் கற்றுக்கொடுத்து, அவனுக்கு ஊட்டிவிட்டு, அவர்களை தூங்க வைத்து இவர்களை சாப்பிட வைத்து அவர்கள் படுக்கப் போன பிறகு தான் கதவுகளை சரி பார்த்து விளக்கை அணைத்துவிட்டு அவர் படுப்பார்.

காலை நாலுமணிக்கு அலாரம் வைத்து எழுந்துவிடுவார். டிபன் சாப்பாடு தயாரித்து அவர்கள் இருவருக்கும் டப்பா கட்டி, அவர்களை அனுப்பிவிட்டு பேரனை தயார் செய்து, அவனை பள்ளிக்கூடத்தில் விட்டு, இவர் வீடு திரும்ப மணி பத்தாகிடும். அதன் பிறகு குளித்து, பூஜை முடித்த பிறகு சாப்பிடுவார்.

ஒரு பெண் குடும்பத்தலைவியால் கூட இந்த அளவுக்கு உழைக்க முடியாது...

அந்த அளவுக்கு கடுமையான உழைப்பு. இந்த ஒரு வருட காலமாக அவருக்கு மூச்சுவிட நேரமில்லை. கடந்த ஒன்பது மாதங்கள் வரையில் அவருக்கு இது கஷ்டமாக தெரியவில்லை.

ஆனால் எந்த ஒரு உழைப்புக்கும், எந்த வயதுக்கும் ஒரு அங்கீகாரம் தேவை.

சம்பாதிக்க அது இங்கே அறவே கிடைக்கவேயில்லை.

ஷ்யாம் கூடத் தேவலை. ஆனால் மாலினிக்கு எந்த ஒரு பற்றும் பாசமும் இல்லை சிறுவயது முதலே அது அவளது சுபாவம்.

தன்னைப்பற்றி மட்டும் தான் யோசிப்பாள்.

தன் முன்னேற்றம், தன் சந்தோஷத்துக்காக யாரையும் பலி கொடுப்பாள்.

அவள் நினைத்தது நடக்க வேண்டும்.

சபாபதிக்கும் அது தெரியும்.

படிக்க வைச்சு, நல்ல இடத்தில் கட்டிக் கொடுக்கும் வரை சபாபதி பொறுத்துக் கொண்டார்.

அவருக்கு பொறுமை அதிகம்!

அதன் எல்லைவரை போவார்.

உடையும் போது மனிதனாக இருக்கமாட்டார்.

எதையுமே தன் கடமையாக தகுதி சந்தோஷமாக செய்வார். அதனால் பாசத்தை எதிர்பார்ப்பார்.

மாலினியிடம் அது கிடைக்கவேயில்லை.

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!