தேவசேனா காபியோடு மாடியேறி ஹர்ஷவர்தனின் அறைக்குள் நுழைந்தார்! காபி ப்ளாஸ்க்கை ஸ்டூல் மீது வைத்துவிட்டு மகனின் அருகில் அமர்ந்தார்!

ஹர்ஷவர்தன் அயர்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தான்! அவன் தலையைக் கோதி... முகத்தை நீவிவிட "மம்மி..." என கொஞ்சியவாறு தேவசேனாவின் மடியில் தலை வைத்து... ஒரு கையால் இடுப்பைச் சுற்றி பாசத்துடன் அணைத்துக் கொண்டான்!

"ஹர்ஷா... உனக்கு இருபத்தைந்து வயசாகுது! ஆனாலும், நீ சின்னப்பிள்ளையாகவே இருக்கப்பா!"

"என் மம்மிக்கு நான் என்றுமே சின்னபிள்ளைதான்!"

"நீ படிப்பு முடிந்து இந்தியா வந்தது எனக்குப் பெரும் மகிழ்ச்சி... தெரியுமா கண்ணா?

"அவ்வளவு வற்புறுத்தி அழைத்தும்... எனக்கு துணையாய் லண்டனுக்கு வந்து என்னோடு நீங்க இருக்கவில்லை, இல்லையா...?"

"டாடியை விட்டுவிட்டு எப்படி வரமுடியும்? அவரை நான் கவனித்துக் கொண்டால்தானே... அவர் நிம்மதியாய் தொழிலைக் கவனிப்பார்! தொழில் வளர்ச்சி அடையும்!"

"மம்மி... தொழில்கள் பெருகியது போதாதா...? எல்லா மாநிலங்களிலும் நம் ஜுவல்லரி ஷாப் விரவி, பரவி இருப்பது போதாதென்று... வெளிநாடுகளிலும் நிறுவி நம் நிறுவனம் நல்ல வளர்ச்சியைக் கண்டுள்ளது! இனி பெருக்கிய தொழில் நிறுவனங்களைக் கட்டிக் காத்தாலே போதும்!

"உன் டாடியின் கடின உழைப்பால்தான் இவ்வளவு அசுர வளர்ச்சி, ஹர்ஷவர்தன்"

"இனி, தொழில்களை நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன்! அத்தனை தொழில்களையும் என்வசம் ஒப்படைத்து விட்டு... அவரை இனி ஓய்வெடுத்துக் கொள்ளச் சொல்லுங்கள், மம்மி!" என ஹர்ஷவர்தன் கூறவும்...

"அவருக்கு அப்படி என்ன வயதாகிறது? ஓய்வெடுக்கச் சொல்கிறாய்...! அவரோடு நீயும் சேர்ந்து போய் நமது தொழில் நுணுக்கங்களை முதலில் கற்றுக்கொள்! பிறகு அவரே பார்த்து... உன்னிடம் தொழில்களை உன் வசம் ஒப்படைப்பார்!"

"அதை முடிவு செய்ய வேண்டியது, உனது தந்தை தான்... ஹர்ஷா!"

"என்ன மம்மி இப்படி பேசுகிறீர்கள்...?"

"உனக்கு தொழிலைப்பற்றி என்ன தெரியும்...?"

"தொழில் நடத்துவது பற்றிதான் படித்துவிட்டு வந்திருக்கிறேன்!"

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!