"இன்னிக்கு சாப்பாடு உண்டா? இல்லையா?"

கேட்டபடி விஸ்வநாதன் சமையல் கட்டுக்குள் எட்டிப் பார்த்தார்!

அவர் மனைவி விசாலம் அடுக்களை சுவரில் சாய்ந்தபடி மடங்கி உட்கார்ந்திருந்தாள்.

"விசாலம்! ஏன் உட்காந்திட்டே? என்ன பண்ணுது உனக்கு?"

"முடியலை! இப்படி இருக்கறதை விட சாகலாம்!"

"ஏன்? காலைல யாராவது ஏதாவது பேசினாங்களா?"

"எல்லாரும் மருமகள்கிட்ட கொடுமை அனுபவிப்பாங்கன்னு பேரு! நாம மககிட்ட அனுபவிக்கிறோம். வெளியே சொன்னா, யாராவது நம்புவாங்களா?"

அவர் பேசவில்லை!

"காலைல நாலரைக்கு எழுந்து வழக்கம் போல சமையல் பண்ணியிருக்கேன்!"

"சரி!"

"ஆபீஸ்ல ரெண்டு மூணு பேருக்கு வேணும்னு இருக்கிற எல்லாத்தையும் பேக் பண்ணி எடுத்துட்டுப் போயாச்சு! நம்ம ரெண்டு பேருக்கு சமைக்கணும் திரும்பவும். முடியலீங்க!"

"நீ செய்ய வேண்டாம். நான் ஓட்டல்ல போய் வாங்கிட்டு வர்றேன்!"

"வேண்டாங்க! அனாவசிய செலவு! நான் ஒரு ரசம் பண்ணி, சாதம் வடிச்சிர்றேன். நமக்கொரு மகன் இல்லாதது. எத்தனை பெரிய ஊனம்!"

அவர் பேசவில்லை!

"இவ ஒரே மகள்னு செல்லமா வளர்த்துட்டோம்! இருக்கற பணத்தை யெல்லாம் போட்டு பிரம்மாண்டமா கல்யாணமும் செஞ்சு குடுத்தோம்! இப்ப என்னாச்சு? நம்ம கையில பணமும் இல்லை! கௌரியோட ஆதரவுல வாழ வேண்டிய கட்டாயம் வந்திருக்கு பாருங்க!"

விஸ்வநாதன் போய் உட்கார்ந்து விட்டார்.

அவர் தனியாரில் உத்யோகத்தில் இருந்தவர். சுமார் உத்யோகம்தான். அவரது அம்மா, தங்கைகள் என குடும்ப பாரம் நிறைய இருந்தது. விசாலம் வாழ வந்த பிறகு எல்லாருக்கும் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக் கொண்டுதான் போனாள்.

முதலில் ஒரு குழந்தை குறைப் பிரசவத்தில் இறந்தது.

அடுத்தது பிறந்து இரண்டு வயதில் நிமோனியா வந்து போனது!

விசாலம் நொறுங்கிப் போய்விட்டாள்.

அதன்பிறகு ஐந்து வருட இடைவெளி.

கௌரி பிறந்தாள்.

முதல் இரண்டு குழந்தைகள் தவறி விட்டதால், கௌரியை பொத்திப் பொத்தி வளர்த்தார்கள்.

அளவுக்கு மீறிய செல்லம்!

கொஞ்ச நாட்களில் குடும்பத்தில் பெரியவர்களும் விலகிவிட, தனிக்குடும்பம் என்றாகி விட்டது.

கௌரிக்குப் பிறகு பிரசவம் கூடாது என டாக்டர் சொல்லி விட்டதால், இது ஒரு குழந்தைதான் என்றாகிவிட்டது.

இரண்டு குழந்தைகள் தவறி, பிறகும் ஐந்து வருடங்கள் கழித்துப் பிறந்ததால் கௌரி பிறக்கும் போதே விஸ்வநாதனுக்கு நாப்பது வயசு!

ஒரு பீதி வந்து விட்டது.

'இந்தப் பெண்ணை நல்லபடியா வளர்க்க வேண்டுமே, என்ற பயம்!

அது அவளுக்கு இன்னும் கூடுதல் சலுகை கிடைக்க காரணமாகி விட்டது.

அழகு, புத்திசாலித்தனம், திமிர், அகம்பாவம் என்று சகல கலவைகளையும் சேர்த்துக் கொண்டு கௌரி வளர்ந்தாள்.

அவள் பட்டதாரியாகும் போதே விஸ்வநாதன் ரிடையர் ஆகிவிட்டார் அறுபது வயசு!

அதன் பிறகும் கொஞ்சம் டெக்னிகல் க்வாலிஃபிகேஷன் சேர்த்துக் கொண்டாள் கௌரி!

இருபத்தியொரு வயதில் நல்ல உத்யோகம் கிடைத்து விட்டது. அவளுக்குக் கல்யாணம் செய்து விட வேண்டும். இல்லையானால் பணம் கரைந்து விடும் என்று விஸ்வநாதன் தவித்தார்.

கௌரி தட்டிக் கழித்துக் கொண்டே வந்தாள்.

இறுதியில் காதல் விவரத்தைச் சொன்னாள்.

விஸ்வநாதன் அதை விசாரிக்க அதே ஜாதிப் பையன்!

ஆனால் கௌரியை விட சுமார் உத்யோகம்தான். சம்பளம் கூட அவளை விட ஐநூறு ரூபாய் குறைச்சல்தான்.

எதிர்கால நம்பிக்கைகளும் அதிகமில்லை!

"இந்தப் பையன் தான் வேணுமா கௌரி? உன் தகுதிக்கு இதை விட பெட்டரா பார்க்கலாமே?"

"இல்லைப்பா! எனக்கு அவரைப் புடிச்சிருக்கு!"

பளிச்சென சொல்லி விட்டாள்.

அதற்குமேல் விஸ்வநாதன் மறுக்க வில்லை! அந்தப் பையன் பக்கம் லேசான எதிர்ப்பு இருந்தது.

ஆனால் எடுபடவில்லை!

கல்யாணம் முடிந்து விட்டது.

புகுந்த வீட்டில் போய் கௌரி அதிக நாள் வாழவில்லை! டாமினேஷன்.

இவனைப் பிரித்து தனிக் குடித்தனத்துக்கு அழைத்து வந்து விட்டாள்!

அவன் மனிதர்கள் யாரையும் நெருங்க விடவில்லை!

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!