பளீரென்று ஓசையின்றி புகும் சூரிய கதிர்களைப் போல ஆவேசமாக நகரத்துக்குள்ளே புகுந்து அந்த அமானுடம்-ஆவி.

பூந்தமல்லி சாலையில் அமைந்தகரையை கடந்து புது ஆவடி சாலையில் உற்சாகமாக சீட்டியடித்தபடி போய்க் கொண்டிருந்தது இரண்டு மில் தொழிலாளர்களின் சைக்கிள் ஒலி!

அந்த இருட்டு நேரத்தில் பளீர் விளக்கொளியில் தனிமையில் அந்தப் பெண்ணைப் பார்த்ததும் –

சீட்டியடித்தான் ஒருவன். "கிராக்கிப்பா" என்றான்.

அதை அதிகம் ரசிக்காத இன்னொருவன் சைக்கிளை மிதித்து கொஞ்ச தூரம் போனதும் திரும்பிப் பார்த்தான்.

"ஏய், வாயேண்டா." சிரமத்துடன் மிதித்த முதலாமவன் சைக்கிள் நகர மறுக்கும் காரணம் புரியாமல் விழித்தான். முழு பலத்தையும், பிரயோகித்து மிதித்தான்.

சைக்கிளைப் பிடித்திருந்த யாரோ சட்டென்று விட்டு விட்டார்ப்போல சைக்கிள் சரேலென்று பாய்ந்ததும், திணறிப் போனான்.

திரும்பிப் பார்த்தவாறு, அந்த முன் ஆளை நெருங்கும் போது -

அந்தப் பெண் காற்றில் கலைவது போல - கரைவது போன்ற பிரமை ஏற்பட நடுங்கிப் போனான்.

அவசரமாக மிதித்து தண்ணீர் டாங்க் அருகில் திரும்பி அவசரமாக மறைந்தான்,

விடிய நேரம் இருந்ததினால் நடமாட்டமின்றி துடைத்து விட்டார் போல் இருந்தது அண்ணா சாலை. பயமின்றி காற்றாக பல்லவனை பறக்கவிட்ட டிரைவர், ஸ்பென்சரை, கடந்த போது- பக்கவாட்டு பின்னி சாலையில் இருந்து ஓடிவந்த அந்தப் பெண்ணைக் கண்டதும் பதறி முழு பலத்தையும் பிரயோகித்து பிரேக்கை அழுத்தினார். ஆனால் பயன் இன்றி, அவளை முட்டி மோதி சக்கரங்கள் ஏறி இறங்கிய பின்னர்தான், பஸ் நின்றது.

அவசரமாக இறங்கிய டிரைவரும் பயணிகளும் பீதியுடன் ஆராய--

விபத்து நடந்த தடயமே இல்லாமல் இருந்தது.

விபத்தே நடக்கவில்லை என்பதை நம்பமுடியாமல் திணறி போனார்கள்.

திடீர் என்று ஒரு பெண் ஓடி வந்ததை டிரைவர் நம்பினார்- சத்தியமாக நம்பினார்.

அந்த அலறல்- இன்னமும் அவரிடம் படபடப்பை மீதம் வைத்து இருந்தது.

மீண்டும் பஸ் கீழே ஆராய்ந்தார்.

"அட வண்டியை எடப்பா. ரெயில் போயிடும்" என்ற பயணியின் குரலுக்கு மதிப்பளித்து மீண்டும் பஸ்சில் ஏறி வண்டியை நகர்த்தினார். குழப்பமாக,

காலை வந்துகொண்டிருந்தது மெதுவாக. அவசரமில்லாமல் -

சைதை மர்மலாங் பாலத்தை பின்னுக்கு தள்ளிவிட்டு முன்னேறிய அந்த அம்பாசிடர்கார். முட்டுவதைப் போல ராஜ்பவனை நோக்கி பாய்ந்து சென்று, இடது பக்கம் கோபமாக திரும்பியதும் -

தென்பட்டாள் அந்தப் பெண். விளக்கு ஒளியில் நின்று கட்டை விரலால் தோள் வழியாக பின்னோக்கிக் காட்டி லிப்ட் கேட்டாள்.

காரோட்டி வந்தவர் வயதை மறந்து ஒரு வினாடி சபலத்துக்கு ஆளானார். அவளை கடந்து போனவர், காரை நிறுத்தி பின்னோக்கி வந்து -

அவள் அருகே நிறுத்தினார். இமைக்காமல் பார்க்கும் அவள் பார்வையை அலட்சியப்படுத்தினார்.

"என்னம்மா தனியா நிக்கரே?" கண்ணடித்தார் "வர்றியா?"

அவள் காரை நெருங்க நெருங்க. அவருடைய முயற்சி இன்றியே கார் கதவு திறந்து கொள்ள -

சுலபமாக ஏறி அமர்ந்தாள் அவள்.

கதவு அவள் தொடமல் தானாக மூடிக் கொண்டதும்தான் அவருக்கு உரைத்தது.

"யார் நீ?",

இமைக்காத விழிகளுடன் திரும்பிப் பார்த்தவள் திரும்பிக்கொண்டாள். "நேரே போ"

"நீ எங்கே போகணும்?"

"பெசண்ட் நகர்."

"அடையாற்றில் விட்டு... றேன். வண்டி சத்யா ஸ்டியோ பக்கமாபோகுது."

"பெசண்ட் நகர்" என்றாள் அழுத்தமாக.

"நீ போகிற இடத்துக்கெல்லாம் கொண்டுபோக முடியாது. அடையாறு வரைதான் லிப்ட்" என்றவருக்கு அப்போதுதான் உரைத்தது.

"ஒரு பெண்ணின் குரலா அது?"

அடையாறு பஸ் ஸ்டாண்ட் அருகே காரை நிறுத்த முயன்ற அவர் முயற்சி தோற்றது. பிரேக் பிடிக்க மறுத்தது.

அவர் கட்டுப்பாட்டையும் மீறி கார் பறந்தது.

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!