"வாங்க அத்தை."

வீட்டிற்குள் வந்த கலைவாணியை சந்தோஷமாக வரவேற்றாள் சஞ்சனா.

"வர்றேம்மா, அப்புறம் எப்படியிருக்கீங்க?"

"நாங்க நல்லார்க்கோம் அத்தை. அங்க எல்லாரும் எப்படியிருக்காங்க?"

"எல்லாரும் நலம்மா. அப்பா தூங்கிட்டிருக்காரா?"

"ஆமாம் அத்தை. இப்பதான் சாப்பிட வெச்சு மருந்து குடுத்தேன். தலைக்கும் குளிக்க வெச்சு விட்டதுக்கு அப்படியே தூங்கிட்டார்."

இல்லாவிட்டால் மட்டும் எழுந்து நடமாடிக் கொண்டோ அல்லது அமர்ந்து கொண்டோவா இருந்திருக்கப் போகிறார் என்று மனதில் ஒரு வலியுடன் நினைக்கத் தோன்றியது.

"முன்ன இருந்ததுக்கு இப்பப் பரவாயில்லையாம்மா?"

ஆமாம் என்பதைப் போலத் தலையை ஆட்டி வைத்தாள் சஞ்சனா.

இல்லையென்று உண்மையைச் சொல்ல வந்த மனச் சாட்சியை முயன்று கட்டுப்படுத்திக் கொண்டாள்.

தன் துன்பம் தன்னோடு போகட்டும், திருமணத்தை அருகில் வைத்துக்கொண்டு பாவம் இவரையும் பயப்படுத்த வேண்டாமென்று தனக்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்.

"ஏம்மா ஒரு மாதிரியிருக்க?"

"இல்லையே அத்தை," என்றவள் அங்கிருந்த சேரைத் தனது கையிலிருந்த துணியால் தூசு தட்டி, "உக்காருங்க அத்தை," என்றாள்.

"அப்புறம் நீ சாப்பிட்டயாம்மா?"

"ஆமாம் அத்தை. இப்பதான் இட்லி சாப்டுட்டு மதியத்துக்கு சாப்பாடு வெச்சு எடுத்து வெச்சுட்டு வந்தேன்," என்றவள், "நீங்க வந்து சாப்புடுங்க," என்று அழைத்தாள்.

"இல்லமா, நான் ஆச்சு. அப்புறம் இங்க வா. இதுல இருக்கற எல்லாத்தையும் வெளிய எடுத்து வை. அப்பாவுக்குப் பிடிக்குமேன்னு வத்தக்குழம்பு செஞ்சுட்டு எடுத்துட்டு வந்தேன். அதயும் எடுத்து டேபிள் மேல வை."

பாவம் அத்தை, அங்கிருந்து செய்து எடுத்து வந்ததற்காகவாவது தந்தை ஒரு இரண்டு வாய் சாப்பிட வேண்டுமே என்று மனதார நினைத்துக் கொண்டாள்.

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!