படீரென்று வெடித்து வரும் சூரியக் கதிர்களைப் போல அந்தப் பயங்கரம் கோவாவை நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தது.

அது தெரியாமல் –

ஆண்டினோ சர்ச்சின் படிகளில் இறங்கிக் கொண்டிருந்தார் மிஸஸ் டிசௌசா.

சற்றே பருத்த சரீரம். கோவானியர்களுக்கேயுரித்தான தொளதொளா கவுன். (இடுப்பில் கட்டிய வாரினால் அவர் உருவம் ஒன்றும் ஒல்லியாகவில்லை.)

இடுப்பிலிருந்த அபரிமிதமான வளைவு எப்போதோ மறைந்து போயிருந்தது.

நாற்பதைக் கடந்துவிட்ட உடம்பு. மோவாயில் டபுள்சின் சதை தொங்கி, முகத்தில் லேசான சுருக்கம் படரத் துவங்கிவிட்டிருந்தது.

அவசரத்திலிருந்தார்.

மரீயா வருகிறாள்... சென்னையிலிருந்து பம்பாய் பிளைட்டுக்குப் போய் கோவா வருகிறாள்.

லஞ்சுக்கு இல்லையானாலும் டின்னருக்கு வந்து விடுவாள்.

அவளுக்காக விசேஷச் சமையல் செய்ய வேண்டும்.

மார்க்கெட்டுக்குப் போய் புதியதான வஞ்சிரம் மீனும். இறாலும் வாங்க வேண்டும். அவளுக்குப் பிடிக்கும்.

'ஸீஃபூட் சாப்பிடணும்னா, மம்மீ உடனே உன்னைத் தேடி கோவா வந்துடுவேன்!' என்பாள் அடிக்கடி.

கடைசிப் படியிறங்கும்போது எதிரே தார்ப்பாய்ச்சு கட்டிய புடைவையும், தலையில் கூடையுமாகப் போன பெண்ணைக் கூப்பிட்டாள்.

"அகோ..."

நின்று திரும்பினாள் அம்மாள்.

"காய்கே? ஸாங்?" என்றாள்-கொங்கணியில்.

(கொங்கணி பாஷை எனக்கு வரும். மாட்டர் ஆஃப் பாக்ட்-இந்தத் தமிழ் எழுத்தாளனின் தாய்மொழியே கொங்கணிதான்.

இந்தத் தொடர்கதையில் வரும் சிலரைத், தீவிர மற்றவர்கள் கொங்கணியில் தான் பேசுகிறார்கள்.:

அவர்கள் பேசுவதை அப்படியே எழுத நான் தயார்.

ஆனால் -

தலையைப் பிய்த்துக் கொள்ளாமல் படிக்க நீங்கள் தயாரா?

எதற்கு அந்த வம்பெல்லாம்? பேசாமல். தமிமிலேயே எழுதி விடுகிறேன். இடையிடையே வரும் புரியாத கொங்கணியைக் கொண்டு அவர்கள் பேசுவது அந்த பாஷை என்று உணர்க!)

அவர் பதிலுக்காகக் காத்திருந்து சலித்துப் போன அந்த மீன்காரி சலிப்புடன். "கசலா?" என்று கேட்டதும் தான், கேட்டார்:

"மார்க்கெட்டில் என்ன மீன் வந்திருக்கிறது?",

"பாங்கடே அஸா..." என்றாள். (அயிலை மீன் மட்டும் இருக்கிறதாம்.)

"ஜாய்கே..." என்று அவளை அனுப்பிவிட்டு, பொடி நடையாக மார்க்கெட் நோக்கி அவரே போனார்.

போகும் வழியில் –

துணிக்கடையிலிருந்து வெளிப்பட்ட பாகீரதியைப் பார்த்ததும் தமிழில் பேச ஆசைப்பட்டார்.

"என்ன காயத்ரீ...?"

"பாகீரதி... என் பொண்ணு பெயர் தான் காயத்ரீ."

"ஓ! ஆமா... ஆமா. வீட்லே - என்ன டிபன் ஹுக்குமா?"

'ஹுக்குமா அல்ல-உப்புமா' என்று சொல்ல ஆசைப்பட்ட பாகீரதியம்மா. 'அது வீண்வேலை' என்று தெரிந்ததும் - தலையை மட்டும் ஆட்டிவிட்டு உள்ளே போனாள்.

மிஸஸ் டிசௌசா விதவை, இனிய பதினேழு வயது மரீயாவுக்கு அம்மா.

கணவனில்லாததற்காகப் பெரிதாக அலட்டிக் கொள்ளாதவர். காரணம், அவர் கணவனான, பெஞ்சமின் டிசௌசா மீன் வியாபாரத்தில் - சேர்த்து வைத்த வெள்ளையும்-கறுப்புமான நிறைய பணம்.

கடற்கரையைப் பார்த்தவாறு இருக்கும் பங்களா. அந்த நாளிலேயே பதினேழாயிரம் ரூபாய் கொடுத்து வாங்கியது.

இப்போது நட்சத்திர ஓட்டல் கட்டும் ஆசையுள்ள பம்பாய்க்காரர். இரண்டு லட்சத்தில் ஆரம்பித்து இப்போது பன்னிரண்டு லட்சம் வரை வந்துவிட்டார்.

"சல்ரே பாக்..." என்று துரத்திவிட்டார்.

'எதற்குப் பணம்' என்கிறார். இருப்பதோ ஒரே பெண். அதையும் சென்னை மருத்துவக் கல்லூரியில் சேர்த்துவிட்டார்.

விடுமுறை அல்லது ஸ்டிரைக் வந்தால் உடனே புறப்பட்டு கோவா வருவாள்... அட்டகாசமாகப் பத்து நாளிருந்து பதினோராவது நாள் குதித்துக் கொண்டே போவாள்.

இப்போதும் வருகிறாள்.

அம்மாவுக்கு இருப்புக் கொள்ளவில்லை. இரவு சந்திக்கப்போகும் பயங்கர அதிர்ச்சியை உணராமலே -

மார்க்கெட்டுக்குப் போய் நிறைய சண்டை போட்டு பிளாஸ்டிக் பக்கெட்டில் பாதிவரை மீன் வாங்கி வந்தாள்.

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!