கதிரவன் அமிலத்தை பூமியில் சொரிந்து கொண்டிருந்தான். மேமாத வெயில் தகித்துக்கொண்டிருந்தது. திரும்பிய பக்கமெல்லாம் பூமித்தாய் வெள்ளுடை தரித்திருந்தாள். குவியல் குவியலாய் உப்பு அம்பாரமாய் குவிக்கப்பட்டிருந்தது வரப்பின் மேல். ஊரார் சுவையாய் உண்ண உழைப்பாளர்கள் பாத்தி வாருவது, உப்பு சுமப்பது என்று பரபரப்பாய் உழைத்துக் கொண்டிருந்தனர்.

நிகழ்விடம் தூத்துக்குடியின் முத்தையாபுரம் உப்பளப்பகுதி. ஆண்கள் பாத்தியில் விளைந்த உப்பை பலகையால் இழுத்து வரப்பில் ஒதுக்கினர். ஈரம் காய்ந்த உப்பை பெண்கள் பனையோலைப் பெட்டியில் சுமந்து சற்று தூரத்தில் உப்பு சேமிக்கும் பகுதியில் கொண்டு குவித்துக் கொண்டிருந்தனர்.

நமது கதாநாயகி சேர்மக்கனி தலையிலும் பனையோலைப் பெட்டி. அவள் கறுத்தமேனி வேர்த்து வடிந்து கொண்டிருந்தது. உழைக்கும் பெண்கள் அதைப்பற்றி எல்லாம் கவலைப்படுவதில்லை. அவர்கள் எண்ணம் முழுவதும் உழைப்பு, வாரக் கடைசியில் கிடைக்கும் கூலி இதிலேயே பதிந்திருக்கும். அச்சுறுத்தும் சூரியன் அவர்களுக்கு ஒரு பொருட்டே இல்லை. சூரியன் தோற்றுப் போவது இதுபோன்ற உழைப்பாளர்களிடத்தில் மட்டுமே. சாதாரண மனிதர்களை குடை பிடிக்கவும், மின்விசிறிக்கு கீழேயும் விரட்டும் ஆதவனால் உழைக்கும் இந்த வர்க்கத்தை ஒன்று செய்துவிடமுடிவதில்லை. இதை எண்ணி எண்ணி கதிரவன் மேற்கில் சாய்ந்து கொண்டிருந்தான்.

சேர்மக்கனி. பனையோலைப் பெட்டியை தலையில் வைத்து லாவகமாய் உப்பள வரப்பில் நடந்து கொண்டிருந்தாள். பதினெட்டு வயது கரியமேனி, கறுப்பிலும் களையான முகம், சாயம் போன தாவணியில் ஊர்க்காட்டு அம்மன் சிலை போல் இருந்தாள் சேர்மக்கனி,கையாலாகாத குடிகாரத் தந்தை. கூடப் பிறந்தது இரண்டு தங்கைகள், இளையவள் ராணி ஐந்தாம் வகுப்பு, நடுவில் உள்ளவள் சந்தனமாரி.

இளையவளுக்கு நான்கு வயது இருக்கும் போது காசநோய் தாயை பறித்துக் கொண்டது அவர்களிடமிருந்து. அப்பனுக்கும் சேர்த்து உப்புச் சுமந்தாள் சேர்மக்கனி. அவளின் உழைப்பில்தான் அனைவருக்கும் கஞ்சி என்றாகிப் போனது. தகப்பன் கந்தசாமி கிடைத்த கூலி வேலைக்குச் செல்வான். கிடைக்கும் காசை கூத்தியாள் தங்கபுஷ்பத்துக்கு தாரை வார்த்துவிட்டு அவள் குடிசையே கதியென்று கிடப்பான். வேலியில்லாப் பயிராக அந்த மூன்று பெண்களும் இந்த பூமிப்பந்தில் காலத்தை தள்ளி வந்தார்கள். எல்லோருக்கும் போல அவர்களுக்கும் இரவு பகல் வந்து போய்க் கொண்டு தான் இருக்கிறது.

தலையில் சுமந்து வந்த உப்பை அம்பாரத்தில் கொட்டிவிட்டு மீண்டும் பாத்தியை நோக்கி நடந்தாள் சேர்மக்கனி. பாதி வரப்பை கடந்தவள் முதுகில் சாட்டை வாரை கொண்டு அடித்தது போல் வலி. வலியை பல்லால் கடித்து அடக்கிக் கொண்டு திரும்பிப் பார்த்தாள் சேர்மக்கனி. அங்கே பல்லை இளித்தவாறு பக்கத்து அளத்து வரப்பில் நின்றிருந்தான் கங்காணி ஈசக்கு. ஒரு தீப்பார்வையை அவனுக்குக் கொடுத்தாள் சேர்மக்கனி. அதைப் பொருட்படுத்தாமல் மேலும் தன் இளிப்பை பெரிதாக்கிக் கொண்டு பேசினான் ஈசாக்கு.

ஆறடி உயரம், உடல் உழைக்காமல் உக்கார்ந்து கங்காணி வேலை பார்க்கும் ஈசாக்கு ஒரு மாமிச உருண்டையாய் இருந்தான். கண்கள் ரத்தச் சிவப்பில், காரணம் முந்தைய நாள் மூலக்கரையில் கூட்டாளிகளுடன் சேர்ந்து குடித்த கள்ளச்சாராயத்தின் மகிமை.

"ஏம்புள்ள கனி செத்த நிமிஷம் நம்ம செட்டுக்கு வந்து குளுகுளுன்னு தண்ணி குடிச்சிட்டு கொஞ்ச நேரம் உக்கார்ந்து எந்திச்சுப் போலாமுல்ல?"

பதில் பேசாமல் நடந்தாள் சேர்மக்கனி. வரப்பில் சில அடிகள் நடந்தவள் முதுகில் அதே சாட்டை வாரால் அடித்த வலி. அதற்குக் காரணம் மறுபடியும் பிடி உப்பை அள்ளி சுள்ளென்று அவள் முதுகில் ஈசக்கு வீசியதே. பெட்டியை கீழே போட்டுவிட்டு உக்கிரகாளியாய் முறைத்தாள் சேர்மக்கனி ஈசாக்கை.

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!