வரதராஜன் தயங்கி நின்றார்!

ரேணுகா நிமிர்ந்து பார்த்தாள்!

"ஒக்காருங்க!"

வரதராஜன் சற்றே தள்ளி ஒரு நாற்காலியில் உட்கார்ந்தார்.

முதல் சில நொடிகளுக்கு பேச்சே இல்லை. ரேணுகா நேராக, அவரைப் பார்த்தாள். வரதுவால் அந்தப் பார்வையைத் தாங்க முடியவில்லை.

தலையைக் குனிந்து கொண்டார்.

"நான்தான் உங்களை வரச் சொன்னேன். மனசு விட்டு நான் பேசணும்."

நிமிர்ந்தார்!

"சொல்லு ரேணு!"

"உங்ககிட்ட எனக்கு எந்த உரிமையும் இல்லை. ஏன்னா நமக்கு முறையா கல்யாணம் நடக்கலை. உங்க தாலி என் கழுத்துல இல்லை. மனைவிங்கற பதவியை எனக்கு நீங்க தரலை. ஆனா சிதாரா உங்க மகள்தான். அதுக்கு என்ன ஆதாரம்னு கூட இந்த உலகம் கேக்கலாம். பதில் சொல்ல எனக்கு வழியில்லை."

அவர் நெளிந்தார்.

"தப்பு என்னுது! கல்யாணமாகி, ரெண்டு புள்ளைங்களையும் பெத்த உங்களை நான் விரும்பினேன்."

"ஆனா அதை உனக்கு நான் சொல்லலை ரேணு. அது என்னோட தப்புதான்!"

"கழுத்துல ஒரு தாலி ஏறாம, மனைவிங்கற பதவி கிடைக்காம, உங்களோட நான் இணைஞ்சது என் தப்புதானே? சிதாரா என் கர்ப்பத்துல வந்த பிறகுதானே நான் பதறினேன். அப்பத்தானே நீங்க ஏற்கனவே கல்யாணமானவர்னு எனக்குத் தெரிய வந்தது?"

"ரேணு! லக்ஷ்மியை நான் கட்டிக்கிட்டது கட்டாயத்தின் பேர்ல! பெரியவங்க பலவந்தமா கட்டி வச்சாங்க. அதனால அவகிட்ட என் மனசு ஒட்டலை. எனக்கொரு வடிகால் தேவைப்பட்ட நேரத்துல உன்னோட பழக்கம் ஏற்பட்டது!"

"சரி! கர்ப்பமான பிறகு நான் கல்யாணத்தை வேண்டினேன்!"

"நானும் உன்னைக் கட்டிக்கத் தயாரா இருந்தேன். வீட்ல அதைச் சொல்லவும் செஞ்சேன்."

"தெரியுமே! உங்க லக்ஷ்மியோட அப்பாவும், அண்ணன்மார்களும் உறவுக்காரங்களும் என்கிட்ட அடாவடியா நடந்து என்னை அடிச்சு உதைச்சு, என் கர்ப்பத்தையும் கலைக்க முயற்சி செஞ்சாங்க. என்னைக் கொல்லக் கூடப் பார்த்தாங்க. அப்ப பயந்து ஊரை விட்டு நான் ஓடி வந்தேன். இதனால் என் குடும்பமும், உறவுகளும் என்னைத் தலைமுழுகினாங்க. காரணம் - அவங்களால அவமானத்தையும் அடி, உதையையும் தாங்க முடியலை."

"ரேணு! நான் போராடினேன். ஆனா என்னை முடக்கிட்டாங்க. ஏறத்தாழ வீட்டுக் காவல்ல வச்சிட்டாங்க. என்னால அந்த அடாவடி கும்பலைத் தாண்டி வர முடியலை. அப்ப முதல் இப்ப வரை நான் சந்தோஷமா வாழலை ரேணு. ஒரு நடைப்பிணமாத்தான் வாழறேன். ரெண்டும் பெண் குழந்தைங்க! சமூக நிர்ப்பந்தம், குடும்ப கௌரவம் எல்லாம் பார்த்து நான் ஊமை ஆயிட்டேன்."

"நான் வெளியூருக்கு ஓடிப்போய், பிரசவம் முடிச்சு, நண்பர்கள் உதவியோட வாழ்ந்து, வேலைக்குச் சேர்ந்து மறுபடியும் இந்த ஊருக்கே வந்து வாழ்ந்துகிட்டிருக்கேன். விடுங்க. பழைய கதை இனி வேண்டாம். தாலி இல்லாம வாழ்ந்த நான் சாகலை! என் மகளை ஆளாக்கிட்டேன். பல பேர் பலவிதமா பேசினாங்க. நான் கவலைப்படலை. என் உழைப்பால, நடத்தையால, நியாயத்தால நான் கால் ஊனிட்டேன். போகட்டும். இப்ப நான் உங்களைப் பாக்கணும்னு ஏன் கூப்பிட்டேன் தெரியுமா?"

"சொல்லு ரேணு!"

"எனக்கு பணம் தேவையில்லை. என் மகளையும் படிக்க வச்சு அவ கால்ல நிக்க வச்சாச்சு. அதெல்லாம் பிரச்னை இல்லை. ஆனா அவளுக்குக் கல்யாண வயசு வந்தாச்சு."

"தெரியும்!"

"எனக்கு ஒடம்புல இப்ப எல்லா நோயும் இருக்கு. ஒரு முறை எமன் கூப்பிட்டு பார்த்தாச்சு. அவனைக் காக்க வச்சிருக்கேன் நான்! ஆனா இனிமே அவன் என் பேச்சைக் கேட்க மாட்டான்! திடீர்னு வரலாம்!"

"ஏன் ரேணு இப்படி பேசற?"

"நிஜத்தைப் பேசறன். அதனால என் மகளை ஒரு பாதுகாப்பான இடத்துல ஒப்படைக்கணும். அது நடந்துட்டா, என் முடிவை சந்தோஷமா நான் ஏத்துப்பேன்."

"நான் என்ன செய்யணும் ரேணு?"

"அவளுக்கொரு வரன் பாக்கும் போது, அவளோட அப்பா யாருனு கேப்பாங்க. நான் விதவைனு சொல்லிக்க தயாரா இருக்கேன்."

வரதராஜன் முகம் வெளிறியது.

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!