மறுநாள்...

விடியற்காலையில் அந்தச் சிறிய வீடே பரபரப்பாக இருந்தது!

விருந்தினர் இருபது பேராவது அங்கிருந்தனர்.

அனைவரும் குளித்து, உடுத்தி, காலை உணவு உண்டு என்று அமளி துமளியாய் இருந்தது.

அஸ்வின் எழுந்து மண்டபத்திற்குப் போய் விட்டான். மதிய உணவிற்குத் தேவையான ஏற்பாடுகளை... சமையல்காரர்களை வைத்து முடுக்கி விட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

நீண்ட நேரம் விஷ்வஜித் உறங்கிக் கொண்டிருந்தான்.

அது அறிந்த தாரிகா... ஜோஷிதாவை அழைத்தாள்.

"ஜோஷிதா... விஷ்வா எழுந்துட்டாரா... இல்லையான்னு பாருடி! ராத்திரி அவ்வளவு தூரம் ப்ளைட்ல பயணம் செய்து வந்த அலுப்பில்... களைத்து உறங்கினாலும் உறங்கலாம்! கொஞ்சம் காபியோட போய் எழுப்பேன்!"

தாரிகா ஜோஷிதாவிடம் கெஞ்சினாள்.

"நானா...?"

"ம்..."

"போங்கக்கா! நீங்க போய் எழுப்புங்க!"

"நான் காபியைத் தூக்கிட்டுப் போய் நின்னால்... உன்னை யார் இந்த வேலையெல்லாம் செய்யச் சொன்னதுன்னு கத்தினாலும் கத்துவார்டி!"

ஜோஷிதா அமைதியாய்த் தாரிகாவைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்க...

"அவர் எவ்வளவு பெரிய பணக்காரர் தெரியுமா...? இளவரசன் கணக்காய் அங்கே இருப்பார்! இங்கே... இந்த இடத்தில் தங்குவதற்கு எப்படித்தான் மனம் ஒப்பியதோ!"

"நட்புக்காக இதுகூட செய்யலைன்னால்... அவர் என்ன பெரிய தோழன்?"

ஜோஷிதா துடுக்காய்க் கேட்டாள்.

"தோழன் மட்டுமில்லே, ஜோஷிதா! மாசமானால் லட்ச ரூபாயை அவிழ்க்கிற முதலாளியும் கூட! நினைவு வச்சிக்கடி!"

தாரிகா பெருமையாய்ச் சொன்னாள்.

"நாம எங்கே போறமோ... அந்த இடத்துக்குத் தக்கது போல மாறணும்! நம்மைப் பொருத்திக்கணும்! கிராமத்துல கூட ஒரு வசனம் சொல்லுவாங்களே... பாம்பு சாப்பிடற ஊருக்குப் போனால் நடுத்துண்டு நமக்குன்னு!"

"ஏய்... ஏய்... காலையிலே என்னை வாமிட் எடுக்க வைக்காதேடி, ஜோஷிதா! எங்க விஷ்வஜித் இளவரசன் பற்றி அரிச்சுவடிகூடத் தெரியாதவள், நீ!"

"என்ன பெரிய இளவரசன்! ரொம்ப அவர் புகழ்பாடறே! இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் என் காது தீப்பற்றிக் கொள்ளலாம்! அதனால் உன் இளவரசன் புகழை நிறுத்துங்க! காபியோட போறேன்!" என்று மலர்ந்தவள்...

அருமையான காபியோடு அவனறைக்குச் சென்றாள்.

விஷ்வஜித் ஆழ்ந்த நித்திரையில் வசீகரமாய் இதழ் விரித்துப் புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தான்.

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!