"ஹே ஹே ஹே" - என்ற உற்சாகக் கூக்குரலோடும் கைதட்டல் ஓசையோடும் அந்த சுற்றுலா வாகனம் தேக்கடியை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. சற்றே வளைவு நெளிவான மலைப்பாதையில் வாகனம் சரிந்து ஏறும்போது உள்ளே இருந்த மாணவியரின் உற்சாகம் அதிகமாய் எதிரொலித்தது. அது மகளிர் கல்லூரியின் சுற்றுப்பயணம். கல்லூரியின் இறுதியாண்டு மாணவியருக்கான சுற்றுலா என்பதால் உற்சாக அலை கரைபுரண்டு ஓடிக் கொண்டிருந்தது.

ஆட்டம் பாட்டம் என துள்ளித்திரிந்தவர்களை உடன் வந்த பேராசிரியர்களும் அடக்கவில்லை. 'கிட்டத்தட்ட ஐந்து ஆண்டுகளாய் படிப்பு படிப்பு என படித்துக் களைத்து விட்டனர். இந்த மூன்று நாள் சுற்றுப்பயணத்தை சந்தோஷமாய் அனுபவிக்கட்டுமே! இன்னும் இரண்டே மாதங்களில் படிப்பை முடித்துவிட்டு அவரவர் எதிர்காலத்தைத் தேடி பயணிக்க துவங்கி விடுவர். அதன்பிறகு இப்படி ஒன்றாய் கூடி ஆர்ப்பரிக்க முடியுமோ என்னவோ? என்ஜாய் பண்ணட்டும்' என்ற நினைப்போடு இருக்கையில் வாகாய் சாய்ந்து கண்களை மூடியபோது யாழினி கீறிச்சிட்டாள்.

"நிறுத்துங்க நிறுத்துங்க! டிரைவர் ஸார் வண்டியை நிறுத்துங்க" அவளது கூச்சலில் வேன் சடாரென நிற்க, அனைவரும் ஒரு குலுக்கலோடு இருக்கையில் தள்ளாட, வயது முதிர்ந்த பேராசிரியை யசோதா குரல் கொடுத்தார்.

"என்னாச்சு யாழினி? ஏன் வண்டியை நிறுத்தணும்?"

"மேம்! இதோ இந்த பிளேஸ்தான் மேம்! இந்த ரெண்டு மலைகளுக்கு நடுவே சூரியன் மறையும் காட்சி ரொம்ப அருமையாய் இருக்கும்! பார்த்திட்டு போலாம் மேம்!"

"இங்கேயா?" என ஜன்னல் வழியே அனைவரும் எட்டிப்பார்வையை வெளியே வீச... சாலையில் இருபுறமும் வரிசையாய் நின்ற யூக்கலிப்டஸ் மரங்கள் மட்டுமே தென்பட்டன.

"யாழி! வெறும் தைல மரங்கள் தானே நிற்கிறது? இதில் எங்கே சன்செட் தெரியும்?"

"ம்ஹூம்! இங்கே பார்க்க முடியாது! அதோ... அந்த மலை மேலே ஏறி பார்க்கணும்" படிக்கட்டில் நின்று அவள் சுட்டிக்காட்டிய உயரமான மலைப்பகுதியைக் கண்டு "வாவ்"- என மாணவியர் கூட்டம் துள்ளிக்குதிக்க, யசோதா மறுப்பாய் தலையசைத்தாள்.

"என்ன? விளையாடுறீங்களா? மணி இப்பவே அஞ்சாகுது. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல இருட்டிவிடும் அதுக்குள்ள நாம ரூமுக்கு போயாகணும்."

"மேம் மேம்! ப்ளீஸ்! டைம் இப்ப நாலு அம்பதுதான் ஆச்சு!. மலைமேல் பாதி தூரம் வரைக்கும் வேன்லயே போயிடலாம். அப்புறம். ஒரு டென்மினிட்ஸ் நடந்தால் போதும் ஐந்தரைக்குள் மலை முகட்டுக்கு போயிடலாம். சூரியன் அப்படியே நம்ம பக்கத்துல கைக்கு எட்டுற தூரத்துல இருக்கிற மாதிரி இருக்கும். வட்டமாய் பெரிய பந்து மாதிரி சிவப்பும் ஆரஞ்சும் கலந்த ஜொலிப்பாய் சூரியன் அப்படியே... மெல்ல... மெல்ல அந்த மலைக்குப் பின்னால் மறையுற காட்சி ரொம்ப அருமையாய் இருக்கும் மேம்!

கன்னியாகுமரியில பார்ப்பதை விட இங்கு பெரிதாய் தெரியும். ஒரே ஒருமுறை எங்க பேமிலியோட இங்கே வந்தப்ப பார்த்தது. இது சூப்பர் சான்ஸ்! வாங்க மேம்! பார்த்திட்டு வந்திடலாம். பார்த்தா நீங்களே அசந்திடுவீங்க! போலாம் மேம்" யாழினியின் வர்ணனையில் அனைவருமே ஆவலாக யசோதாவை நச்சரிக்கத் துவங்கினர்.

"போலாம் மேம்! போலாம் மேம்!"

"அமைதியாய் இருங்க! இதோ பாருங்கம்மா நம்ம காலேஜ்ல இருந்து மூணு வருஷத்துக்கு பிறகு இப்பத்தான் டூர் வந்திருக்கோம். இந்த மூன்று நாள் டூரை நல்லபடியாய் முடித்து உங்களையெல்லாம் பத்திரமாய் வீட்டில் சேர்க்க வேண்டும். இது மலைப்பகுதியாய் இருக்குது. அதோடு... ஆள் நடமாட்டமும் அதிகமாய் இல்லை. ஸோ..."

"நோ மேம்! மேல ஆள் நிற்பாங்க! இது டூரிஸ்ட் பிளேஸ்தான்."

"யாழினி! நேரமாயிடுச்சு! வேணா நாளைக்கு மார்னிங் சன்ரைஸ் பார்க்க வரலாம்."

"நோ மேம்! அது ஆப்போஸிட் சைட் தானே தெரியும்! ப்ளீஸ் மேம்!"

"சரி! அப்போ... நாளைக்கு கொஞ்சம் சீக்கிரமாய் வருவோம். சன்செட் பார்க்கலாம்."

"மேம்! நாளைக்கு போட்டிங் போகணும்" சக விரிவுரையாளர் அமுதா நினைவுபடுத்த அதை கப்பெனப் பற்றிக் கொண்டாள் யாழினி.

"ஆமா மேம்! நாளைக்கு காலையில் இருந்தே நம்ம ஷெட்யூல் படி நிறைய ப்ரோகிராம் இருக்கு. இன்னிக்கு நேரே ரூமுக்கு போய் சாப்பிட்டு விட்டு படுக்கத்தானே போறோம். அதோட இனிமே இங்கே வரணும்னா ஏழு கிலோ மீட்டர் திரும்பி வரணும். இப்ப போகிற வழியில பார்த்துட்டு போயிட்டால் நமக்கு நேரமும் மிச்சம். அருமையான சன்செட்டையும் பார்க்கலாம். கூடவே எக்ஸ்ட்ரா இந்த மலையையும் சுத்தி பார்த்த மாதிரியும் ஆச்சு.

Sign up now to get the most out of Books2Read

Discover something great at Books2Read.

Thanks for signing up for Books2Read notifications!